İki namağlup kadronun müsabakasında, seriyi kimin kaybedeceğini kestirim etmenin güç olmadığı bir müsabaka izledik dün akşam. Bu sene her maçı deplasman olan Hatayspor, ligin önderine karşı başka bir plan yapıp, alışık olmadığı formda üçlü/beşli savunma ile alana çıktı. Bunun bedelinin ne olacağı ise birinci yarıda muhakkak oldu. Çok fazla durum kusuru, çok pas kaybı ve kalesinde gördüğü üç gol… Fenerbahçe karşısında maça çıkarken herkesin aklında şu olmalı, fazla risk almamak, denetimi kaybetmemek, bildiğinden şaşmamak gerek. Yoksa bu Fenerbahçe affetmez.
Son dört maçında birinci on dakika içinde golü bulan sarı-lacivertliler, yalnızca kazanmıyor öbür bir şey izletiyor. İşte o öteki bir şey nedir, gelin onu konuşalım.
Mesela bu grup ligin en az gol yiyen ekibi. Kazanma alışkanlığını savunma güvenliğiyle pekiştirmek liderlik oyunudur. Fenerbahçe birinci yarı rakibine kaleyi göstermeyip Hataylı futbolcuları sıfır şut çekerek soyunma odasına gitmek zorunda bıraktı. Yani kazanırken savunmak, fişi erken çekmek, oyun üstünlüğünün yanı sıra moral üstünlüğünü de ele geçirmektir. Ki bence bu her spor branşı için kazanmanın yarısıdır. Rakibin direnci kırılır, kazanma inancını kaybeder. Bu düşüşle öldürücü darbeyi vurmak daha kolay olur.
Bir diğer şey, her maça coşkulu yüksek baskıyla başlaması. Fenerbahçe toplu baskıyı o kadar yeterli yapıyor ki, oyunu bir an evvel rakip ceza alanına yıkabiliyor. Aslında iş o noktaya geldiğinde de çarçabuk üstünlük kurup durumları golle sonuçlandırıyor. Ve bunu gösterişsiz, sakin, hani yeni kuşak meditasyoncuların dediği üzere akışta kalarak yapıyor.
Oyuncu havuzunu en yeterli kullanan kadro da Fenerbahçe… Kulübedeki herkes mühlet alabiliyor. Her mevkinin yedeği oynadığı durumu dolduruyor. Yani Fenerbahçe öbür bir şey izletiyor derken, demem o ki, temposu, iştahı, fizik gücü ile bu Fenerbahçe, Obradoviç’in başında olduğu gruba benziyor. O vakit da grup son döneme girerken fişi çeker, tribünler son çeyreği tezahüratlarla, İzmir marşıyla geçirirdi. O grup Euroleague dahil birçok muvaffakiyete imza attı. Artık bu ekip, taraftarına tıpkı muvaffakiyetlerin gelebileceğini hayal ettiriyor.
Son olarak dün akşam ile ilgili bir soruyla bitirmek isterim. Sizce maçların temposunu kim belirler? Teknik yöneticiler? Doğrudur, stratejileriyle tempoyu şekillendirir. Futbolcular? O daha doğrudur. Topu ayağında tutan sonuçta onlardır, tempodan onlar sorumludur.
Ama bizde tempoyu kim belirliyor? Maalesef hakemler. Ya oyuna yetişemediğinden, ya performans sıkıntısından, ya da diye uzar liste. İşte dünyanın en uygun liglerinden farkımız yalnızca oyuncu kalitesi, ekiplerin bütçesi değil, maalesef tempoya ayar veren hakemlerimiz.
