Mütevazı futbol mahallemizde büyük maliyetle projelenen, dönem başı temeli atılan, milyonların gururla izlediği “Fenerbahçe Gökdeleni”, işinin ehli “mühendisleri”, maharetli “ustaları” ile fevkalade bir tempoya ulaştı, neredeyse “haftada iki kat çıkarak” kendi rekorunu kırdı.
Evet… Ligde 9’da dokuz, Avrupa dahil 17’de on yedi galibiyet, Fenerbahçe’nin en güzel başlangıç rekoru ancak ömrü birkaç günlük büyük olasılıkla. İlaveten puan cetvelinde tepe ve yarışta ruhsal üstünlük cepte.
Beklenenin bilakis maça baskıyla başlamadı Fenerbahçe… Lakin bunun erken gol için bir plan olması kuvvetle mümkün. Zira yumuşak Fenerbahçe’yi gören Hatayspor atak paslarına başladığında, şimdi 7. dakikada kaptığı topu Szymanski ile birinci gole çevirdi Fenerbahçe.
Oysa, Hatayspor’un bu kadar güç ve maharet farkı olan Fenerbahçe’ye karşı Kadıköy’de puan almak için maçı gol yemeden sürdürüp rakibi gerilime sokmaktan öteki dermanı yoktu. Lakin iş işten geçmiş oldu daha en baştan.
Ardından, sağlam durmaya çalışan Hatay savunmasının gerisine kanatlardan inerek yahut rakip çıkarken baskıyla kazandığı topları kontrataklara çevirerek birinci yarıda bir tek durum bile vermediği Hatayspor’u adeta sürklase etti Fenerbahçe.Kanatlar oyunu güçlendirmedi, gol de attı… Osayi’nin 15. dakikadaki golünden sonra 25’te Dzeko’nun ceza alanında indirilmesi üzerine verilen penaltının VAR’dan ofsayt gerekçesiyle dönmesi vardı ki doğruydu karar.
İptal edilen penaltıdan sonra fauller süreksiz sakatlıklarla Fenerbahçe’nin oyunu soğudu ve Hatayspor gecikmiş bir önde baskıya başlayınca ikinci kere tuzağa çekilmiş oldu. Savunmayı boşlayan rakibi 38’de Dzeko cezalandırdı ve skor devre bitmeden 3-0 oldu.
Süper Lig’in Fenerbahçe ve Galatasaray ile birlikte hiç yenilmeyen üç ekibinden biri olan Hatayspor’un Kadıköy’deki durumunu anlamak için kalecisi Erce’ye bakmak kâfi.
Konuk ekibin alanda en çok yorulan futbolcusu Erce “yarısı dolu bardak” üzere oldu Kadıköy’de! Nasıl baktığınıza bağlı yani. Biri Fred’in pas ortası yapıp Dzeko’yu konuma soktuğu kendi başlangıç yanlışından olmak üzere 4 gol yedi ancak yediğinden fazla kurtardı.
Çünkü Fenerbahçe canlı ve üstündü. İştahlıydı. Fred, Szymanski, Dzeko, Osayi, daha yeterli günlerini de gördüğümüz İrfan Can dışında bütün grup “durdurulamaz” kategorisinin eşiğindeydi artık. Tempo, topu süratli geri kazanma, kanat, merkez, hepsi tamamdı.
İkinci yarıya üç değişiklikle başladı Volkan Demirel ve daha kalabalık yüklenmeye başlayan Hatayspor birinci durumunu buldu. Fenerbahçe kısa bir müddet top çıkarmakta zorlanırken Hatayspor’un kazandığı hür vuruş ve kurtarmak isteyen Livakovic’in süreksiz sakatlandığı Ghoulam’ın sıra dışı golü geldi. Livakovic aslında yalnızca ikinci yarı oynadı. Birinci yarı tahminen de soyunma odasındaydı!
Hatayspor’un golüyle Demirel’in grubu Fenerbahçe’nin galibiyet serisini bozamasa da 4 maçlık gol yememe serisini durdurmuş oldu. Hem de iki golle… İkincisi uzatmalarda Aabid ile olacaktı.Maçın son yarım saatine girildiğinde hakem Fenerbahçe lehine tartışılabilir bir faul verdi. Tam formunu bulamamış İrfan Can nefis bir frikikle skoru 4-1 yaparken tüm eksiklerini kapattı.
Golden daha değerlisi fevkalade bir dayanışma olmasıydı Fenerbahçe’de… Resmen hür vuruşu ona bırakarak İrfan Can’ı kazanmak, moralini düzeltmek istedi arkadaşları.
Dördüncü golden sonra İsmail Kartal da son dakikaları ulusal maçlarda hoş oynayan Samet’i onurlandırmaya, sakatlıkları geçenlere ve kenarda bekleyenlere dakika ile moral vermeye ayırdı. Fenerbahçe maçı bitirince Aabid’in golü 90+4’te geldi lakin skor tekrar netti.
Mütevazı futbol mahallemizde ezeli rakibiyle birlikte giriştikleri “ikiz kuleler” için amansız yarıştaki Fenerbahçe, an prestijiyle bir kat önde.
