Trendyol Harika Lig’in 9’uncu haftasında Fenerbahçe, Hatayspor mahzurunu 4-2’lik skorla geçti. Sarı-lacivertlilerin rekor kırdığı çabayı spor muharrirleri kıymetlendirdi. Usta kalem, sarı-lacivertlilerin futbolunu basketboldaki Zeljko Obradovic efsanesine benzetti.
İşte Fenerbahçe – Hatayspor maçının akabinde yapılan değerlendirmeler…
FENERBAHÇE ‘GÖKDELENİ’ / ERCAN GÜVEN
Mütevazı futbol mahallemizde büyük maliyetle projelenen, dönem başı temeli atılan, milyonların gururla izlediği “Fenerbahçe Gökdeleni”, işinin ehli “mühendisleri”, maharetli “ustaları” ile harikulade bir tempoya ulaştı, neredeyse “haftada iki kat çıkarak” kendi rekorunu kırdı.
Evet… Ligde 9’da dokuz, Avrupa dahil 17’de on yedi galibiyet, Fenerbahçe’nin en uygun başlangıç rekoru ancak ömrü birkaç günlük büyük olasılıkla. İlaveten puan cetvelinde tepe ve yarışta ruhsal üstünlük cepte.
Beklenenin tersine maça baskıyla başlamadı Fenerbahçe… Lakin bunun erken gol için bir plan olması kuvvetle beklenen. Zira yumuşak Fenerbahçe’yi gören Hatayspor atak paslarına başladığında, şimdi 7. dakikada kaptığı topu Szymanski ile birinci gole çevirdi Fenerbahçe.
Oysa, Hatayspor’un bu kadar güç ve maharet farkı olan Fenerbahçe’ye karşı Kadıköy’de puan almak için maçı gol yemeden sürdürüp rakibi gerilime sokmaktan öbür dermanı yoktu. Ancak iş işten geçmiş oldu daha en baştan.
Ardından, sağlam durmaya çalışan Hatay savunmasının gerisine kanatlardan inerek yahut rakip çıkarken baskıyla kazandığı topları kontrataklara çevirerek birinci yarıda bir tek konum bile vermediği Hatayspor’u adeta sürklase etti Fenerbahçe.Kanatlar oyunu güçlendirmedi, gol de attı… Osayi’nin 15. dakikadaki golünden sonra 25’te Dzeko’nun ceza alanında indirilmesi üzerine verilen penaltının VAR’dan ofsayt gerekçesiyle dönmesi vardı ki doğruydu karar.
İptal edilen penaltıdan sonra fauller süreksiz sakatlıklarla Fenerbahçe’nin oyunu soğudu ve Hatayspor gecikmiş bir önde baskıya başlayınca ikinci defa tuzağa çekilmiş oldu. Savunmayı boşlayan rakibi 38’de Dzeko cezalandırdı ve skor devre bitmeden 3-0 oldu.
Süper Lig’in Fenerbahçe ve Galatasaray ile birlikte hiç yenilmeyen üç kadrosundan biri olan Hatayspor’un Kadıköy’deki durumunu anlamak için kalecisi Erce’ye bakmak kâfi.
Konuk ekibin alanda en çok yorulan futbolcusu Erce “yarısı dolu bardak” üzere oldu Kadıköy’de! Nasıl baktığınıza bağlı yani. Biri Fred’in pas ortası yapıp Dzeko’yu konuma soktuğu kendi başlangıç yanlışından olmak üzere 4 gol yedi ancak yediğinden fazla kurtardı.
Çünkü Fenerbahçe canlı ve üstündü. İştahlıydı. Fred, Szymanski, Dzeko, Osayi, daha düzgün günlerini de gördüğümüz İrfan Can dışında bütün kadro “durdurulamaz” kategorisinin eşiğindeydi artık. Tempo, topu süratli geri kazanma, kanat, merkez, hepsi tamamdı.
İkinci yarıya üç değişiklikle başladı Volkan Demirel ve daha kalabalık yüklenmeye başlayan Hatayspor birinci konumunu buldu. Fenerbahçe kısa bir mühlet top çıkarmakta zorlanırken Hatayspor’un kazandığı özgür vuruş ve kurtarmak isteyen Livakovic’in süreksiz sakatlandığı Ghoulam’ın sıra dışı golü geldi. Livakovic aslında yalnızca ikinci yarı oynadı. Birinci yarı tahminen de soyunma odasındaydı!
Hatayspor’un golüyle Demirel’in grubu Fenerbahçe’nin galibiyet serisini bozamasa da 4 maçlık gol yememe serisini durdurmuş oldu. Hem de iki golle… İkincisi uzatmalarda Aabid ile olacaktı.Maçın son yarım saatine girildiğinde hakem Fenerbahçe lehine tartışılabilir bir faul verdi. Tam formunu bulamamış İrfan Can nefis bir frikikle skoru 4-1 yaparken tüm eksiklerini kapattı.
Golden daha kıymetlisi harikulade bir dayanışma olmasıydı Fenerbahçe’de… Resmen hür vuruşu ona bırakarak İrfan Can’ı kazanmak, moralini düzeltmek istedi arkadaşları.
Dördüncü golden sonra İsmail Kartal da son dakikaları ulusal maçlarda hoş oynayan Samet’i onurlandırmaya, sakatlıkları geçenlere ve kenarda bekleyenlere dakika ile moral vermeye ayırdı. Fenerbahçe maçı bitirince Aabid’in golü 90+4’te geldi fakat skor yeniden netti.
Mütevazı futbol mahallemizde ezeli rakibiyle birlikte giriştikleri “ikiz kuleler” için amansız yarıştaki Fenerbahçe, an prestijiyle bir kat önde.
OBRADOVİÇ’İN F.BAHÇESİ ÜZERE / BURCU KAPU
İki namağlup kadronun müsabakasında, seriyi kimin kaybedeceğini varsayım etmenin sıkıntı olmadığı bir müsabaka izledik dün akşam. Bu sene her maçı deplasman olan Hatayspor, ligin başkanına karşı başka bir plan yapıp, alışık olmadığı halde üçlü/beşli savunma ile alana çıktı. Bunun bedelinin ne olacağı ise birinci yarıda muhakkak oldu. Çok fazla durum yanlışı, çok pas kaybı ve kalesinde gördüğü üç gol… Fenerbahçe karşısında maça çıkarken herkesin aklında şu olmalı, fazla risk almamak, denetimi kaybetmemek, bildiğinden şaşmamak gerek. Yoksa bu Fenerbahçe affetmez.
Son dört maçında birinci on dakika içinde golü bulan sarı-lacivertliler, yalnızca kazanmıyor öteki bir şey izletiyor. İşte o diğer bir şey nedir, gelin onu konuşalım.
Mesela bu ekip ligin en az gol yiyen ekibi. Kazanma alışkanlığını savunma güvenliğiyle pekiştirmek liderlik oyunudur. Fenerbahçe birinci yarı rakibine kaleyi göstermeyip Hataylı futbolcuları sıfır şut çekerek soyunma odasına gitmek zorunda bıraktı. Yani kazanırken savunmak, fişi erken çekmek, oyun üstünlüğünün yanı sıra moral üstünlüğünü de ele geçirmektir. Ki bence bu her spor branşı için kazanmanın yarısıdır. Rakibin direnci kırılır, kazanma inancını kaybeder. Bu düşüşle öldürücü darbeyi vurmak daha kolay olur.
Bir diğer şey, her maça coşkulu yüksek baskıyla başlaması. Fenerbahçe toplu baskıyı o kadar uygun yapıyor ki, oyunu bir an evvel rakip ceza alanına yıkabiliyor. Esasen iş o noktaya geldiğinde de çarçabuk üstünlük kurup konumları golle sonuçlandırıyor. Ve bunu gösterişsiz, sakin, hani yeni kuşak meditasyoncuların dediği üzere akışta kalarak yapıyor.
Oyuncu havuzunu en yeterli kullanan grup da Fenerbahçe… Kulübedeki herkes müddet alabiliyor. Her mevkinin yedeği oynadığı durumu dolduruyor. Yani Fenerbahçe öteki bir şey izletiyor derken, demem o ki, temposu, iştahı, fizik gücü ile bu Fenerbahçe, Obradoviç’in başında olduğu gruba benziyor. O vakit da kadro son döneme girerken fişi çeker, tribünler son çeyreği tezahüratlarla, İzmir marşıyla geçirirdi. O kadro Euroleague dahil birçok muvaffakiyete imza attı. Artık bu kadro, taraftarına birebir muvaffakiyetlerin gelebileceğini hayal ettiriyor.
Son olarak dün akşam ile ilgili bir soruyla bitirmek isterim. Sizce maçların temposunu kim belirler? Teknik yöneticiler? Doğrudur, stratejileriyle tempoyu şekillendirir. Futbolcular? O daha doğrudur. Topu ayağında tutan sonuçta onlardır, tempodan onlar sorumludur.
Ama bizde tempoyu kim belirliyor? Maalesef hakemler. Ya oyuna yetişemediğinden, ya performans meselesinden, ya da diye uzar liste. İşte dünyanın en yeterli liglerinden farkımız yalnızca oyuncu kalitesi, ekiplerin bütçesi değil, maalesef tempoya ayar veren hakemlerimiz.
